Op 7 augustus 2021 publiceerde Het Parool een artikel over mijn fotoserie “Lovelocks. Liefde of Last”. Een mooi geïllustreerd artikel waarvoor journalist Lex Boon langs kwam om mijn verhaal op te tekenen. De serie is tevens te zien op mijn instagram en ergens had en heb ik wel de verwachting dat er ooit eens iemand een berichtje stuurt omdat die persoon zijn of haar eigen weggeknipte slotje zou herkennen. Dat is vooralsnog niet gebeurd maar via Lex Boon bereikte mij wel een minstens zo bijzonder verhaal naar aanleiding van de publicatie.

Lex ontving een mailtje van een dame die haar eigen verhaal over haar liefdesslotje wou delen.

Hallo Lex,

Ik reageer graag op je verhaal over de liefdesslotjes in Het Parool. Als ras echte, geboren en getogen Amsterdammer deel ik namelijk graag het verhaal (en nasleep daarvan) van hoe ik een liefdesslotje aan de staalbrug hing.
In november 2011 heeft mijn man mij op de staalstraat ten huwelijk gevraagd. Helemaal onverwacht nadat ik van zijn fiets afsprong (lekke band) omdat hij anders “de brug niet zou halen”. We hingen het slotje op en gingen ontbijten om het te vieren. Omdat we vervolgens onze bruiloft jaren uitstelden maar wel van een feestje houden, gingen we elk jaar (ik achter op) over de brug terug naar ons slot, en dan ontbijten. Elk jaar was onze tekst er ongeveer afgesleten en schreven we er iets anders op. En 1 jaar had een of andere buurtgek alle slotjes groen geschilderd.

Totdat de gemeente het onder het mom van toerisme en ontsiering van de stad ze weghaalde. Je snapt, ons volledige ritueel naar de knoppen.

Tijdens een saaie zomer heb ik ook met Ron (manager fietsknipteam Centrum - ook mijn contact via de gemeente) gesproken en mocht ik de kliko’s doorzoeken. Het vereiste wel wat overtuigingskracht. Op mijn opmerking dat ik mij had verloofd met het slot kreeg ik een nuchtere “Je bent verloofd met je man, niet met het slot” terug. En inderdaad het slot gevonden. We hadden er een hele dag voor uit getrokken maar hadden hem zo uit de kliko getrokken, na 30 minuten stonden we weer buiten!

Het slot heeft uiteindelijk op onze bruidstaart gestaan en daarmee is het toch nog allemaal goed afgelopen.